Μετά από δεκαετίες εντατικής -και συχνά παράνομης- εκμετάλλευσης, η «υγεία» της Μεσογείου βρίσκεται πλέον σε σταθερά καθοδική πορεία.
Τα οικοσυστήματα και οι υπηρεσίες που προσφέρουν υποβαθμίζονται δραστικά, θέτοντας σε κίνδυνο τις οικονομίες των μεσογειακών κρατών και όσους εξαρτούν την επιβίωσή τους από αυτή.
Στην περιγραφή αυτή συνοψίζει την κατάσταση που έχει πλέον δημιουργηθεί στη Μεσόγειο έκθεση που συνέταξαν η Θαλάσσια Μεσογειακή Πρωτοβουλία της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF (αποτελείται από τα γραφεία της σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και Τουρκία) και η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Η έκθεση επισημαίνει ότι οι δραστηριότητες που σχετίζονται με τη θάλασσα (λ.χ. αλιεία, τουρισμός) στην περιοχή έχουν ετήσια οικονομική αξία 450 δισ. δολαρίων, ενώ οι φυσικοί πόροι της Μεσογείου -παρότι η προσφορά της βιοποικιλότητας και της ύπαρξης μιας υγιούς θάλασσας δεν μπορεί να εκτιμηθεί με ακρίβεια- υπολογίζονται σε 5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Η έκθεση (που συντάχθηκε με τη βοήθεια της Boston Consulting Group) εισάγει τον όρο «Ακαθάριστο Θαλάσσιο Προϊόν», για να περιγράψει τη συνεισφορά των θαλασσών στην παγκόσμια οικονομία, καταλήγοντας ότι το «ΑΚΘ» της Μεσογείου αντιστοιχεί στο 20% του παγκόσμιου θαλάσσιου προϊόντος, παρότι η έκτασή της δεν ξεπερνάει το 1% των ωκεανών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των πιέσεων που δέχεται η Μεσόγειος είναι ότι μέχρι το 2025 αναμένεται να αυξηθούν οι μεταφορές πετρελαίου στην κλειστή λεκάνη της Μεσογείου κατά 250 εκατομμύρια τόνους ενώ θα διασχίζουν τα νερά της 6.700 τάνκερ τον χρόνο. «Η προστασία της Μεσογείου ήταν, είναι και θα είναι ένας σκοπός που ξεπερνά τα οικονομικά δεδομένα.
Η ανάδειξη όμως και της οικονομικής της αξίας έρχεται να προσθέσει ακόμη μεγαλύτερη σημασία σε αυτόν τον αγώνα και να αποδείξει ότι δεν μπορούμε να ευημερήσουμε, αν δεν προστατέψουμε τη φυσική μας κληρονομιά»,εκτιμά ο Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής του WWF Ελλάς. «Η υπόθεση του Σαρωνικού είναι ένα δυνατό σήμα κινδύνου. Η διέλευση τάνκερ θα αυξάνεται συνεχώς.
Όσοι ονειρεύονται εξορύξεις υδρογονανθράκων, ας αναλογιστούν κατά πόσο είμαστε έτοιμοι ως χώρα να αντιμετωπίσουμε ένα περιστατικό πολλαπλάσιας κλίμακας από αυτό στη Σαλαμίνα και τι θα σήμαινε αυτό για τον τουρισμό και την αλιεία μας. Η Ελλάδα, όπως και όλες οι χώρες της Μεσογείου, εξαρτώνται από τη θάλασσα και μόνο με μια βιώσιμη «Γαλάζια Ανάπτυξη» και αυστηρούς κανόνες θα μπορέσουμε να χτίσουμε γερά θεμέλια για τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας.
Πότε θα συζητήσουμε επιτέλους σοβαρά το μοντέλο του τουρισμού που επιλέγουμε ή τη βιωσιμότητα της αλιείας της χώρας;».
http://www.kathimerini.gr
