Όταν οι αντιπρόσωποι του λαού γνωμοδοτούν για τον αφανισμό ανθρώπων
Την ώρα που ο κινηματογράφος μάς έχει συνηθίσει σε όλων των λογιών τις εξωφρενικές και απίθανες απόπειρες εκτέλεσης, υπάρχουν πολλά πράγματα στα οποία παραμένει αλλόκοτα ακριβής.
Ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι οι εν λόγω δολοφονίες παραγγέλνονται συνήθως από μεγάλες σκιώδεις οργανώσεις με τόνους παραδάκι και εξουσία στα χέρια τους.
Και ποιος οργανισμός έχει περισσότερο παραδάκι και εξουσία στα χέρια του από τις κυβερνήσεις των κρατών;
Βλέπετε πού πάει το πράγμα φυσικά! Είναι λοιπόν ζοφερή αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις έχουν ανάψει συχνά το πράσινο φως για αναρίθμητες δολοφονίες από την ίδια τη σύλληψή τους ακόμα.
Αφήνοντας έξω τους σκοπούς και το πρακτικά δικαιολογημένο (ή πάντα αδικαιολόγητο) κάποιων ενεργειών, το γεγονός παραμένει ότι κρατικές οντότητες προβαίνουν σε δολοφονίες πολιτών ανά τον κόσμο, λειτουργώντας πάντα κάτω από το πέπλο μυστικών υπηρεσιών και σκιωδών οργανώσεων δικής τους έμπνευσης.
Οι δολοφονικές περιπέτειες του Φιντέλ Κάστρο από τη CIA στέκουν εδώ μνημειώδεις, ναι, και οι 600 από δαύτες! Αλλά και ο ηγέτης της ανεξαρτησίας του Κονγκό από τον αποικιοκρατικό ζυγό Πατρίς Λουμούμπα, ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Δημοκρατίας του Κονγκό (Ιούνιος 1960), ανατράπηκε από πραξικόπημα και εκτελέστηκε μόλις 3 μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, με την υπόθεση να μυρίζει πολύ CIA, βρετανική MI6 και βελγική κυβέρνηση.
Τέτοιες απόπειρες πολλές και διαφορετικές στην πρόσφατη μόνο Ιστορία, αν και οι παρακάτω έγιναν ζοφερά διάσημες από μόνες τους και στέκουν μνημεία κρατικής βίας…
Οι φόνοι στο εστιατόριο «Μύκονος»
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ήταν μια κατ’ επίφαση δημοκρατία, καθώς είχε τον τρόπο της να κάνει τους αντιφρονούντες να σιωπούν ή να εξαφανίζονται από προσώπου γης. Και έμελλε στο ελληνικό εστιατόριο του Βερολίνου «Μύκονος» να εκτυλιχθεί άλλο ένα ζοφερό περιστατικό της κρατικής ιρανικής βίας.
Εκεί λοιπόν, στην πριβέ αίθουσα του εστιατορίου, συνήθιζαν να παίρνουν το δείπνο τους πολλά μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος του Ιρανικού Κουρδιστάν και στο επεισόδιο που μας ενδιαφέρει συνέτρωγαν οι Sadegh Sharafkandi, Fattah Abdoli, Homayoun Ardalan και ο μεταφραστής τους Nouri Dehkordihad, συζητώντας τέτοια προδοτικά θέματα όπως οι εκλογές και η προώθηση της δημοκρατίας.
Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας και άλλου υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι ήταν να συναντήσουν την παρέα, αν και την τελευταία στιγμή ακυρώθηκε το πράγμα. Ειδική επιτροπή στο Ιράν είχε ήδη εγκρίνει τη δολοφονία του κουαρτέτου, την ίδια την ηγεσία δηλαδή του πολιτικού φορέα, εξουσιοδοτώντας τον επικεφαλής των ιρανικών μυστικών υπηρεσιών να τους βγάλει από τη μέση. Κι έτσι ο ιρανικός σύνδεσμος στη Γερμανία (Kazim Darabi) καραδοκούσε για το πράσινο φως, έχοντας ήδη προσλάβει στη δούλεψή του πέντε μέλη της Χεζμπολάχ για να τελειώσουν τη δουλειά.
Η ομάδα των δολοφόνων γνώριζε πια το καθημερινό πρόγραμμα της παρέας απ’ έξω και ανακατωτά κι έτσι όταν όρμησε στο εστιατόριο στις 17 Σεπτεμβρίου 1992 ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει: σε έναν καταιγισμό πυρών αλά μαφία οι τρεις πέθαναν επιτόπου και ο τέταρτος κατέληξε αργότερα στο νοσοκομείο που είχε εν τω μεταξύ μεταφερθεί. Το γεγονός πυροδότησε διπλωματική κρίση μεταξύ Ιράν και πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων…
Η μακρά ιρανική αλυσίδα κρατικών δολοφονιών
Για μια μακρά περίοδο μεταξύ δεκαετίας 1980 και τελών δεκαετίας 1990, το Ιράν επιδόθηκε σε μια σειρά απόρρητων επιχειρήσεων που περιλάμβαναν ανθρωποκτονίες πολιτικών αντιπάλων και αντιφρονούντων, μια ζοφερή λίστα θανάτου που φιλοξενούσε συγγραφείς, δημοσιογράφους, ποιητές, πολιτικούς και καθηγητές πανεπιστήμιου. Όλοι οι φόνοι εκτυλίχθηκαν μάλιστα σε απομονωμένες περιοχές, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των φιλήσυχων πολιτών, ενώ τους έκαναν να φανούν σαν ατυχήματα, ληστείες και διαρρήξεις που πήραν άσχημη τροπή.
Η υπόθεση των κρατικών δολοφόνων ΕΠΕ ξεσκεπάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με τη διπλή δολοφονία του Dariush Fourouhar, ηγέτη του πολιτικού σχηματισμού Έθνος του Ιράν, και της συζύγου του Parvaneh, όταν οι δύο άνθρωποι δέχτηκαν 35 συνολικά μαχαιριές στο σώμα τους (τα πτώματά τους βρέθηκαν κατακρεουργημένα, στον άντρα έλειπε το κεφάλι και στη γυναίκα το στήθος). Η φρικιαστική διπλή ανθρωποκτονία ήταν που οδήγησε στην αποκάλυψη της αλυσίδας θανάτων μεταξύ 1988-1998 και οδήγησε σε παρατεταμένο κύμα εξεγέρσεων και λαϊκής βίας κατά της αυταρχικής κυβέρνησης…
Επιχείρηση Νέμεσις
Η γενοκτονία των Αρμενίων παραμένει ένα από τα ανατριχιαστικότερα στιγμιότυπα της σύγχρονης Ιστορίας. Επίσης αλήθεια είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους ενορχηστρωτές και δράστες της αρμενικής εθνοκάθαρσης δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για τη μαζική σφαγή, με πολλούς να ζουν πλέον με πλαστό όνομα και πιστοποιητικά. Κάτι που δεν θα μπορούσε φυσικά να περάσει απαρατήρητο, κι εδώ μπαίνει η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία (είχε ιδρυθεί από το 1890 στην Τιφλίδα ως Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία-Τασνακτσουτιούν, κόμμα Τασνάκ): αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1920, ο πολιτικός φορέας μετατράπηκε σε εθνικό τιμωρό, ψάχνοντας να αποδώσει δικαιοσύνη στο αρμενικό ολοκαύτωμα.
Ένας από τους πρώτους στόχους, ο διαβόητος Ταλάατ Πασά, ένας από τους μεγάλους υποκινητές της γενοκτονίας. Ο στόχος εντοπίστηκε στο Βερολίνο από τον Σογομών Τεχλιριάν και παρακολουθήθηκε στενά για 10 μέρες. Τότε, την Τρίτη 15 Μαρτίου 1921 γύρω στις 11:00 το πρωί, στη συνοικία Σαρλότεμπουργκ του Βερολίνου, έλαβε χώρα το πρώτο βήμα της επιχείρησης που πήρε το όνομα της θεάς της εκδίκησης: ο πρώην υπουργός Εσωτερικών και μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων που κυβέρνησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του πολέμου έπεσε νεκρός στο πεζοδρόμιο από σφαίρα που έφυγε από το πιστόλι του Τεχλιριάν. Αυτή ήταν η πρώτη εκτέλεση τούρκου αξιωματούχου από την Επαναστατική Ομοσπονδία.
Τρεις μήνες μετά την εκτέλεση, οι ένορκοι του κακουργιοδικείου του Βερολίνου αθώωσαν τον κατηγορούμενο για το έγκλημα εκ προμελέτης! Η αθώωση του Τεχλιριάν ήταν σαν να έκλεινε το μάτι η πολιτισμένη Δύση στους Αρμένιους για το τερατώδες έγκλημα που είχαν υποστεί. Σύντομα η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία θα «έτρωγε» στην Κωνσταντινούπολη τον υπουργό Εσωτερικών του Αζερμπαϊτζάν, Μπεχούντ Χαν Τζιβανσίρ (18 Ιουλίου 1921), στη Ρώμη τον πρώην αρχηγό της κυβέρνησης των Νεότουρκων, Σαΐντ Χαλίμ, στο Βερολίνο τους Μπεχαεντίν Σακίρ και Τζεμάλ Αζμί, δυο από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας, στην Τιφλίδα τον πρώην υπουργό Ναυτιλίας, Τζεμάλ Πασά, μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων και στη Σαμαρκάνδη τον τρίτο και τελευταίο ισχυρό άντρα της κυβέρνησης, Ενβέρ Πασά (πρώην υπουργό Πολέμου). Η επιχείρηση Νέμεσις στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, καθώς όλοι οι άντρες της μαύρης λίστας ήταν πια νεκροί: η δικαιοσύνη των Αρμενίων είχε αποδοθεί…
Επιχείρηση Οργή του Θεού
Εδώ πρόκειται για πράξη εκδίκησης των Ισραηλινών μετά το τρομοκρατικό χτύπημα του Μαύρου Σεπτέμβρη, του μυστικού τρομοκρατικού βραχίονα της Φατάχ, ο οποίος έφερε τον όλεθρο στην ολυμπιακή αποστολή του Ισραήλ στους Αγώνες του Μονάχου το 1972. Η «Σφαγή του Μονάχου», όπως έμεινε γνωστή, περιλάμβανε οχτώ παλαιστίνιους τρομοκράτες που σκότωσαν δύο μέλη της ισραηλινής ολυμπιακής αποστολής και έπιασαν ομήρους 9 ακόμα στις 5 Σεπτεμβρίου 1972.
Η αιματοβαμμένη επιχείρηση για την απελευθέρωσή τους θα κατέληγε σε μια τεράστια ένοπλη συμπλοκή, που θα άφηνε 5 από τους τρομοκράτες νεκρούς και θα στερούσε τη ζωή σε όλους τους ισραηλινούς ομήρους (11 αθλητές). Στον απόηχο του φρικιαστικού χτυπήματος (δεν ήταν η πρώτη φορά εξάλλου που δρούσε ο Μαύρος Σεπτέμβρης), η σιδηρά πρωθυπουργός του Ισραήλ, Γκόλντα Μέγιερ, θέλοντας να δώσει ένα ηχηρότατο μήνυμα, σχημάτισε μια απόκρυφη ομάδα με στόχο ξεκάθαρο: «Βρείτε τους. Σκοτώστε τους».
Η Μοσάντ ανέλαβε δράση και στις 16 Οκτωβρίου 1972 έλαβε χώρα το πρώτο ξεκαθάρισμα λογαριασμών: ο ηγέτης της ομάδας Wael Zwaiter, που ζούσε στη Ρώμη με πλαστό όνομα, εκτελέστηκε με 11 σφαίρες, μία για κάθε αδικοχαμένο αθλητή. Το ίδιο βράδυ, ανώνυμο τηλεφώνημα ενημέρωνε τις χήρες και τις οικογένειες των ολυμπιακών αθλητών ότι η δικαιοσύνη είχε απονεμηθεί. Με τον ίδιο βίαιο τρόπο, η Επιχείρηση Οργή του Θεού συνεχίστηκε για μπόλικα χρόνια ακόμα (κάποιοι μιλούσαν ακόμα και για 2 δεκαετίες κυνηγιού των δραστών), εξοντώνοντας αρκετά μέλη του Μαύρου Σεπτέμβρη και του επιχειρησιακού θύλακα της PLO…
Επιχείρηση Κόνδορας
Η αμερικανική κυβέρνηση έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για διάφορες σκοτεινές επιχειρήσεις, με τις θεωρίες συνωμοσίας να δίνουν και να παίρνουν. Φυσικά, για κάποιες από αυτές αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι ήταν πραγματικότατες! Ενώ για τόσες ακόμα τα πειστήρια θεωρήθηκαν ανεπαρκή και η ιστορική ετυμηγορία εκκρεμεί. Η Επιχείρηση Κόνδορας δεν είναι μία από αυτές. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι η διαβόητη λέσχη θανάτου των έξι δικτατορικών καθεστώτων της Νοτίου Αμερικής για την «εξάλειψη του μαρξισμού» στα νότια της ηπείρου, που έδρασε κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980, είχε στενές σχέσεις με την Ουάσιγκτον.
Η κοινή δράση των μυστικών υπηρεσιών των στρατοκρατούμενων χωρών (Βολιβία, Χιλή, Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη και Παραγουάη) επιδόθηκε σε ένα πρωτοφανές κυνήγι πολιτικών αντιπάλων, με τις απολυταρχικές κυβερνήσεις των λατινοαμερικάνικων χωρών να συμφωνούν να ακολουθούν τον εχθρό παντού, ακόμη και εκτός των εδαφών τους, να προβαίνουν σε συλλήψεις, ακόμη και να τον εκτελούν σε ξένο έδαφος. Τα «αρχεία του τρόμου», όπως ονομάστηκαν, βρέθηκαν στην Ασουνσιόν της Παραγουάης τον Δεκέμβριο του 1992 (δύο τόνοι απόρρητων ντοκουμέντων!), περιέχοντας την καταγεγραμμένη μοίρα χιλιάδων λατινοαμερικάνων φυλακισμένων, απαχθέντων, βασανισμένων, δολοφονημένων και συστηματικά αφανισμένων από τα στρατιωτικά καθεστώτα, κυρίως λόγω των διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεών τους.
Έβδομος εταίρος, η Αμερική, η οποία στην προσπάθειά της να ενδυναμώσει τις σχέσεις της με τα απολυταρχικά καθεστώτα της Νότιας Αμερικής παρείχε αφειδώς πληροφορίες και απαραίτητες στρατιωτικές και εξοπλιστικές χείρες βοηθείας στους παράφρονες. Ο συνολικός φόρος αίματος παραμένει αντικείμενο διαμάχης, αν και οι περισσότερες εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμα και για 60.000 άδικους θανάτους. Η δράση του «Κόνδορα», το εύρος της καταπίεσης, η συνωμοσία των κυβερνήσεων και ο τρόμος που εγκαθιδρύθηκε στη Λατινική Αμερική δεν είχαν προηγούμενο. Οι μαρτυρίες και τα απόρρητα έγγραφα για τον βρόμικο αυτό πόλεμο που διεξήγαγαν οι δικτατορίες της Νότιας Αμερικής με τις ευλογίες των Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίζουν να βγαίνουν στο προσκήνιο…
Επιχείρηση Ανθρωποειδές
Με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Ανθρωποειδές έμελλε να εκτελεστεί το φιλόδοξο σχέδιο της δολοφονίας του ναζιστή Ράινχαρντ Χάιντριχ το 1942. Ο «Δήμιος της Πράγας» και το «Ξανθό Κτήνος», όπως ήταν τα παρατσούκλια του Χάιντριχ εξαιτίας της ανάμειξής του στο χιτλερικό σχέδιο της «Τελικής Λύσης», έπρεπε να βγει πάση θυσία από τη μέση και δύο στρατιώτες του τσεχοσλοβακικού στρατού επιστρατεύτηκαν για να εκτελέσουν τη δολοφονία: οι Josef Gabcik και Jan Kubis περίμεναν τον Χάιντριχ σε μια στάση του τραμ στις 27 Μαΐου 1942. Την ώρα που το ανοιχτό αυτοκίνητο του Χάιντριχ περνούσε από μπροστά τους, ο Gabcik προσπάθησε να ανοίξει πυρ, αλλά το όπλο του μπλόκαρε.
Ο ναζιστής παρήγγειλε στον οδηγό του να σταματήσει, βγαίνοντας έξω και προσπαθώντας να σκοτώσει τον Gabcik, με τον Kubis ωστόσο να προλαβαίνει να ρίχνει χειροβομβίδα κατά του οχήματος και να τον τραυματίζει. Κι εκεί που φαινόταν ότι η επιχείρηση είχε στεφθεί από αποτυχία, τα τραύματα του Χάιντριχ θα μολύνονταν από την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε και θα πέθαινε έτσι αρκετές μέρες αργότερα στο νοσοκομείο. Η όλη επιχείρηση οργανώθηκε από την εξόριστη κυβέρνηση της Τσεχίας, η οποία θεώρησε ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να εμπνεύσει τους Τσέχους, να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο ότι οι Τσέχοι είναι σύμμαχοι, αλλά και να αποδείξει περίτρανα ότι οι Ναζί δεν ήταν άτρωτοι.
Κατέληξαν έτσι στη δολοφονία του Χάιντριχ, με την επιχείρηση να έχει την απαραίτητη βρετανική συνδρομή. Στον απόηχο της διαβόητης δολοφονίας, οι Ναζί εκδικήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα πνίγοντας στο αίμα τη Βοημία και εξολοθρεύοντας τελικά 1.400 ανθρώπους…
Επιχείρηση Δράκος
Το δεξί χέρι του δικτάτορα Φράνκο, πρωθυπουργός της Ισπανίας (1973) και απόλυτος διάδοχος του φασίστα στρατηγού, ο ναύαρχος Καρέρο Μπλάνκο δεν έκανε και λίγα ως ένας από τους ισχυρούς άντρες της στρατιωτικής χούντας. Η καταπίεση μάλιστα που έφερε στον μειονοτικό πληθυσμό των Βάσκων έμεινε παροιμιώδης στα ευρωπαϊκά χρονικά.
Ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι οι εν λόγω δολοφονίες παραγγέλνονται συνήθως από μεγάλες σκιώδεις οργανώσεις με τόνους παραδάκι και εξουσία στα χέρια τους.
Και ποιος οργανισμός έχει περισσότερο παραδάκι και εξουσία στα χέρια του από τις κυβερνήσεις των κρατών;
Βλέπετε πού πάει το πράγμα φυσικά! Είναι λοιπόν ζοφερή αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις έχουν ανάψει συχνά το πράσινο φως για αναρίθμητες δολοφονίες από την ίδια τη σύλληψή τους ακόμα.
Αφήνοντας έξω τους σκοπούς και το πρακτικά δικαιολογημένο (ή πάντα αδικαιολόγητο) κάποιων ενεργειών, το γεγονός παραμένει ότι κρατικές οντότητες προβαίνουν σε δολοφονίες πολιτών ανά τον κόσμο, λειτουργώντας πάντα κάτω από το πέπλο μυστικών υπηρεσιών και σκιωδών οργανώσεων δικής τους έμπνευσης.
Οι δολοφονικές περιπέτειες του Φιντέλ Κάστρο από τη CIA στέκουν εδώ μνημειώδεις, ναι, και οι 600 από δαύτες! Αλλά και ο ηγέτης της ανεξαρτησίας του Κονγκό από τον αποικιοκρατικό ζυγό Πατρίς Λουμούμπα, ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Δημοκρατίας του Κονγκό (Ιούνιος 1960), ανατράπηκε από πραξικόπημα και εκτελέστηκε μόλις 3 μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, με την υπόθεση να μυρίζει πολύ CIA, βρετανική MI6 και βελγική κυβέρνηση.
Τέτοιες απόπειρες πολλές και διαφορετικές στην πρόσφατη μόνο Ιστορία, αν και οι παρακάτω έγιναν ζοφερά διάσημες από μόνες τους και στέκουν μνημεία κρατικής βίας…
Οι φόνοι στο εστιατόριο «Μύκονος»
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ήταν μια κατ’ επίφαση δημοκρατία, καθώς είχε τον τρόπο της να κάνει τους αντιφρονούντες να σιωπούν ή να εξαφανίζονται από προσώπου γης. Και έμελλε στο ελληνικό εστιατόριο του Βερολίνου «Μύκονος» να εκτυλιχθεί άλλο ένα ζοφερό περιστατικό της κρατικής ιρανικής βίας.
Εκεί λοιπόν, στην πριβέ αίθουσα του εστιατορίου, συνήθιζαν να παίρνουν το δείπνο τους πολλά μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος του Ιρανικού Κουρδιστάν και στο επεισόδιο που μας ενδιαφέρει συνέτρωγαν οι Sadegh Sharafkandi, Fattah Abdoli, Homayoun Ardalan και ο μεταφραστής τους Nouri Dehkordihad, συζητώντας τέτοια προδοτικά θέματα όπως οι εκλογές και η προώθηση της δημοκρατίας.
Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας και άλλου υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι ήταν να συναντήσουν την παρέα, αν και την τελευταία στιγμή ακυρώθηκε το πράγμα. Ειδική επιτροπή στο Ιράν είχε ήδη εγκρίνει τη δολοφονία του κουαρτέτου, την ίδια την ηγεσία δηλαδή του πολιτικού φορέα, εξουσιοδοτώντας τον επικεφαλής των ιρανικών μυστικών υπηρεσιών να τους βγάλει από τη μέση. Κι έτσι ο ιρανικός σύνδεσμος στη Γερμανία (Kazim Darabi) καραδοκούσε για το πράσινο φως, έχοντας ήδη προσλάβει στη δούλεψή του πέντε μέλη της Χεζμπολάχ για να τελειώσουν τη δουλειά.
Η ομάδα των δολοφόνων γνώριζε πια το καθημερινό πρόγραμμα της παρέας απ’ έξω και ανακατωτά κι έτσι όταν όρμησε στο εστιατόριο στις 17 Σεπτεμβρίου 1992 ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει: σε έναν καταιγισμό πυρών αλά μαφία οι τρεις πέθαναν επιτόπου και ο τέταρτος κατέληξε αργότερα στο νοσοκομείο που είχε εν τω μεταξύ μεταφερθεί. Το γεγονός πυροδότησε διπλωματική κρίση μεταξύ Ιράν και πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων…
Η μακρά ιρανική αλυσίδα κρατικών δολοφονιών
Για μια μακρά περίοδο μεταξύ δεκαετίας 1980 και τελών δεκαετίας 1990, το Ιράν επιδόθηκε σε μια σειρά απόρρητων επιχειρήσεων που περιλάμβαναν ανθρωποκτονίες πολιτικών αντιπάλων και αντιφρονούντων, μια ζοφερή λίστα θανάτου που φιλοξενούσε συγγραφείς, δημοσιογράφους, ποιητές, πολιτικούς και καθηγητές πανεπιστήμιου. Όλοι οι φόνοι εκτυλίχθηκαν μάλιστα σε απομονωμένες περιοχές, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των φιλήσυχων πολιτών, ενώ τους έκαναν να φανούν σαν ατυχήματα, ληστείες και διαρρήξεις που πήραν άσχημη τροπή.
Η υπόθεση των κρατικών δολοφόνων ΕΠΕ ξεσκεπάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με τη διπλή δολοφονία του Dariush Fourouhar, ηγέτη του πολιτικού σχηματισμού Έθνος του Ιράν, και της συζύγου του Parvaneh, όταν οι δύο άνθρωποι δέχτηκαν 35 συνολικά μαχαιριές στο σώμα τους (τα πτώματά τους βρέθηκαν κατακρεουργημένα, στον άντρα έλειπε το κεφάλι και στη γυναίκα το στήθος). Η φρικιαστική διπλή ανθρωποκτονία ήταν που οδήγησε στην αποκάλυψη της αλυσίδας θανάτων μεταξύ 1988-1998 και οδήγησε σε παρατεταμένο κύμα εξεγέρσεων και λαϊκής βίας κατά της αυταρχικής κυβέρνησης…
Επιχείρηση Νέμεσις
Η γενοκτονία των Αρμενίων παραμένει ένα από τα ανατριχιαστικότερα στιγμιότυπα της σύγχρονης Ιστορίας. Επίσης αλήθεια είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους ενορχηστρωτές και δράστες της αρμενικής εθνοκάθαρσης δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για τη μαζική σφαγή, με πολλούς να ζουν πλέον με πλαστό όνομα και πιστοποιητικά. Κάτι που δεν θα μπορούσε φυσικά να περάσει απαρατήρητο, κι εδώ μπαίνει η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία (είχε ιδρυθεί από το 1890 στην Τιφλίδα ως Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία-Τασνακτσουτιούν, κόμμα Τασνάκ): αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1920, ο πολιτικός φορέας μετατράπηκε σε εθνικό τιμωρό, ψάχνοντας να αποδώσει δικαιοσύνη στο αρμενικό ολοκαύτωμα.
Ένας από τους πρώτους στόχους, ο διαβόητος Ταλάατ Πασά, ένας από τους μεγάλους υποκινητές της γενοκτονίας. Ο στόχος εντοπίστηκε στο Βερολίνο από τον Σογομών Τεχλιριάν και παρακολουθήθηκε στενά για 10 μέρες. Τότε, την Τρίτη 15 Μαρτίου 1921 γύρω στις 11:00 το πρωί, στη συνοικία Σαρλότεμπουργκ του Βερολίνου, έλαβε χώρα το πρώτο βήμα της επιχείρησης που πήρε το όνομα της θεάς της εκδίκησης: ο πρώην υπουργός Εσωτερικών και μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων που κυβέρνησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του πολέμου έπεσε νεκρός στο πεζοδρόμιο από σφαίρα που έφυγε από το πιστόλι του Τεχλιριάν. Αυτή ήταν η πρώτη εκτέλεση τούρκου αξιωματούχου από την Επαναστατική Ομοσπονδία.
Τρεις μήνες μετά την εκτέλεση, οι ένορκοι του κακουργιοδικείου του Βερολίνου αθώωσαν τον κατηγορούμενο για το έγκλημα εκ προμελέτης! Η αθώωση του Τεχλιριάν ήταν σαν να έκλεινε το μάτι η πολιτισμένη Δύση στους Αρμένιους για το τερατώδες έγκλημα που είχαν υποστεί. Σύντομα η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία θα «έτρωγε» στην Κωνσταντινούπολη τον υπουργό Εσωτερικών του Αζερμπαϊτζάν, Μπεχούντ Χαν Τζιβανσίρ (18 Ιουλίου 1921), στη Ρώμη τον πρώην αρχηγό της κυβέρνησης των Νεότουρκων, Σαΐντ Χαλίμ, στο Βερολίνο τους Μπεχαεντίν Σακίρ και Τζεμάλ Αζμί, δυο από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας, στην Τιφλίδα τον πρώην υπουργό Ναυτιλίας, Τζεμάλ Πασά, μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων και στη Σαμαρκάνδη τον τρίτο και τελευταίο ισχυρό άντρα της κυβέρνησης, Ενβέρ Πασά (πρώην υπουργό Πολέμου). Η επιχείρηση Νέμεσις στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, καθώς όλοι οι άντρες της μαύρης λίστας ήταν πια νεκροί: η δικαιοσύνη των Αρμενίων είχε αποδοθεί…
Επιχείρηση Οργή του Θεού
Εδώ πρόκειται για πράξη εκδίκησης των Ισραηλινών μετά το τρομοκρατικό χτύπημα του Μαύρου Σεπτέμβρη, του μυστικού τρομοκρατικού βραχίονα της Φατάχ, ο οποίος έφερε τον όλεθρο στην ολυμπιακή αποστολή του Ισραήλ στους Αγώνες του Μονάχου το 1972. Η «Σφαγή του Μονάχου», όπως έμεινε γνωστή, περιλάμβανε οχτώ παλαιστίνιους τρομοκράτες που σκότωσαν δύο μέλη της ισραηλινής ολυμπιακής αποστολής και έπιασαν ομήρους 9 ακόμα στις 5 Σεπτεμβρίου 1972.
Η αιματοβαμμένη επιχείρηση για την απελευθέρωσή τους θα κατέληγε σε μια τεράστια ένοπλη συμπλοκή, που θα άφηνε 5 από τους τρομοκράτες νεκρούς και θα στερούσε τη ζωή σε όλους τους ισραηλινούς ομήρους (11 αθλητές). Στον απόηχο του φρικιαστικού χτυπήματος (δεν ήταν η πρώτη φορά εξάλλου που δρούσε ο Μαύρος Σεπτέμβρης), η σιδηρά πρωθυπουργός του Ισραήλ, Γκόλντα Μέγιερ, θέλοντας να δώσει ένα ηχηρότατο μήνυμα, σχημάτισε μια απόκρυφη ομάδα με στόχο ξεκάθαρο: «Βρείτε τους. Σκοτώστε τους».
Η Μοσάντ ανέλαβε δράση και στις 16 Οκτωβρίου 1972 έλαβε χώρα το πρώτο ξεκαθάρισμα λογαριασμών: ο ηγέτης της ομάδας Wael Zwaiter, που ζούσε στη Ρώμη με πλαστό όνομα, εκτελέστηκε με 11 σφαίρες, μία για κάθε αδικοχαμένο αθλητή. Το ίδιο βράδυ, ανώνυμο τηλεφώνημα ενημέρωνε τις χήρες και τις οικογένειες των ολυμπιακών αθλητών ότι η δικαιοσύνη είχε απονεμηθεί. Με τον ίδιο βίαιο τρόπο, η Επιχείρηση Οργή του Θεού συνεχίστηκε για μπόλικα χρόνια ακόμα (κάποιοι μιλούσαν ακόμα και για 2 δεκαετίες κυνηγιού των δραστών), εξοντώνοντας αρκετά μέλη του Μαύρου Σεπτέμβρη και του επιχειρησιακού θύλακα της PLO…
Επιχείρηση Κόνδορας
Η αμερικανική κυβέρνηση έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για διάφορες σκοτεινές επιχειρήσεις, με τις θεωρίες συνωμοσίας να δίνουν και να παίρνουν. Φυσικά, για κάποιες από αυτές αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι ήταν πραγματικότατες! Ενώ για τόσες ακόμα τα πειστήρια θεωρήθηκαν ανεπαρκή και η ιστορική ετυμηγορία εκκρεμεί. Η Επιχείρηση Κόνδορας δεν είναι μία από αυτές. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι η διαβόητη λέσχη θανάτου των έξι δικτατορικών καθεστώτων της Νοτίου Αμερικής για την «εξάλειψη του μαρξισμού» στα νότια της ηπείρου, που έδρασε κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980, είχε στενές σχέσεις με την Ουάσιγκτον.
Η κοινή δράση των μυστικών υπηρεσιών των στρατοκρατούμενων χωρών (Βολιβία, Χιλή, Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη και Παραγουάη) επιδόθηκε σε ένα πρωτοφανές κυνήγι πολιτικών αντιπάλων, με τις απολυταρχικές κυβερνήσεις των λατινοαμερικάνικων χωρών να συμφωνούν να ακολουθούν τον εχθρό παντού, ακόμη και εκτός των εδαφών τους, να προβαίνουν σε συλλήψεις, ακόμη και να τον εκτελούν σε ξένο έδαφος. Τα «αρχεία του τρόμου», όπως ονομάστηκαν, βρέθηκαν στην Ασουνσιόν της Παραγουάης τον Δεκέμβριο του 1992 (δύο τόνοι απόρρητων ντοκουμέντων!), περιέχοντας την καταγεγραμμένη μοίρα χιλιάδων λατινοαμερικάνων φυλακισμένων, απαχθέντων, βασανισμένων, δολοφονημένων και συστηματικά αφανισμένων από τα στρατιωτικά καθεστώτα, κυρίως λόγω των διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεών τους.
Έβδομος εταίρος, η Αμερική, η οποία στην προσπάθειά της να ενδυναμώσει τις σχέσεις της με τα απολυταρχικά καθεστώτα της Νότιας Αμερικής παρείχε αφειδώς πληροφορίες και απαραίτητες στρατιωτικές και εξοπλιστικές χείρες βοηθείας στους παράφρονες. Ο συνολικός φόρος αίματος παραμένει αντικείμενο διαμάχης, αν και οι περισσότερες εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμα και για 60.000 άδικους θανάτους. Η δράση του «Κόνδορα», το εύρος της καταπίεσης, η συνωμοσία των κυβερνήσεων και ο τρόμος που εγκαθιδρύθηκε στη Λατινική Αμερική δεν είχαν προηγούμενο. Οι μαρτυρίες και τα απόρρητα έγγραφα για τον βρόμικο αυτό πόλεμο που διεξήγαγαν οι δικτατορίες της Νότιας Αμερικής με τις ευλογίες των Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίζουν να βγαίνουν στο προσκήνιο…
Επιχείρηση Ανθρωποειδές
Με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Ανθρωποειδές έμελλε να εκτελεστεί το φιλόδοξο σχέδιο της δολοφονίας του ναζιστή Ράινχαρντ Χάιντριχ το 1942. Ο «Δήμιος της Πράγας» και το «Ξανθό Κτήνος», όπως ήταν τα παρατσούκλια του Χάιντριχ εξαιτίας της ανάμειξής του στο χιτλερικό σχέδιο της «Τελικής Λύσης», έπρεπε να βγει πάση θυσία από τη μέση και δύο στρατιώτες του τσεχοσλοβακικού στρατού επιστρατεύτηκαν για να εκτελέσουν τη δολοφονία: οι Josef Gabcik και Jan Kubis περίμεναν τον Χάιντριχ σε μια στάση του τραμ στις 27 Μαΐου 1942. Την ώρα που το ανοιχτό αυτοκίνητο του Χάιντριχ περνούσε από μπροστά τους, ο Gabcik προσπάθησε να ανοίξει πυρ, αλλά το όπλο του μπλόκαρε.
Ο ναζιστής παρήγγειλε στον οδηγό του να σταματήσει, βγαίνοντας έξω και προσπαθώντας να σκοτώσει τον Gabcik, με τον Kubis ωστόσο να προλαβαίνει να ρίχνει χειροβομβίδα κατά του οχήματος και να τον τραυματίζει. Κι εκεί που φαινόταν ότι η επιχείρηση είχε στεφθεί από αποτυχία, τα τραύματα του Χάιντριχ θα μολύνονταν από την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε και θα πέθαινε έτσι αρκετές μέρες αργότερα στο νοσοκομείο. Η όλη επιχείρηση οργανώθηκε από την εξόριστη κυβέρνηση της Τσεχίας, η οποία θεώρησε ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να εμπνεύσει τους Τσέχους, να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο ότι οι Τσέχοι είναι σύμμαχοι, αλλά και να αποδείξει περίτρανα ότι οι Ναζί δεν ήταν άτρωτοι.
Κατέληξαν έτσι στη δολοφονία του Χάιντριχ, με την επιχείρηση να έχει την απαραίτητη βρετανική συνδρομή. Στον απόηχο της διαβόητης δολοφονίας, οι Ναζί εκδικήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα πνίγοντας στο αίμα τη Βοημία και εξολοθρεύοντας τελικά 1.400 ανθρώπους…
Επιχείρηση Δράκος
Το δεξί χέρι του δικτάτορα Φράνκο, πρωθυπουργός της Ισπανίας (1973) και απόλυτος διάδοχος του φασίστα στρατηγού, ο ναύαρχος Καρέρο Μπλάνκο δεν έκανε και λίγα ως ένας από τους ισχυρούς άντρες της στρατιωτικής χούντας. Η καταπίεση μάλιστα που έφερε στον μειονοτικό πληθυσμό των Βάσκων έμεινε παροιμιώδης στα ευρωπαϊκά χρονικά.
www.newsbeast.g
Κάτι έπρεπε λοιπόν να γίνει για το αδίστακτο και ανηλεές πρωτοπαλίκαρο του Φράνκο, τον Νο 2 του ζοφερού καθεστώτος, και η αυτονομιστική οργάνωση των Βάσκων, ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna), θα σήκωνε το γάντι: ήταν στις 20 Δεκεμβρίου 1973 όταν ο ναύαρχος «πέταξε, πέταξε ο Καρέρο, πέταξε, πέταξε και έφτασε ψηλά» (όπως θέλει το τραγούδι των Βάσκων στις ποδοσφαιρικές εξέδρες του Μπιλμπάο). Ήταν στον δρόμο για την εκκλησία όταν το αυτοκίνητό του τινάχθηκε 20 μέτρα στον αέρα, καθώς κάτω από τις ρόδες του εξερράγησαν όχι λιγότερα από 80 κιλά εκρηκτικής ύλης.
Η ΕΤΑ είχε σκάψει μάλιστα τούνελ κάτω από τον δρόμο, μια δύσκολη επιχείρηση δηλαδή που κράτησε πάνω από 5 μήνες προετοιμασίας. Η πολιτική δολοφονία του αιμοσταγούς Μπλάνκο χαιρετίστηκε από τα κινήματα της ισπανικής Αντίστασης αλλά και τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας. Ο μύθος ότι η δικτατορία ήταν άτρωτη γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος.
Η δολοφονία του αρχιδούκα Φραντς Φέρντιναντ
Η «δολοφονία που ακούστηκε στα πέρατα του κόσμου», η «μέρα που άλλαξε τον κόσμο» και πολλοί ακόμα χαρακτηρισμοί έχουν δοθεί για το ιστορικό γεγονός που θα λειτουργούσε ως αφορμή για το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η πολιτική επιδίωξη της διαίρεσης της Αυστρίας βρήκε τη σκοτεινή έκφρασή της στη δολοφονία του αρχιδούκα, νόμιμου διαδόχου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος είχε ήδη ανακοινώσει ραγδαίες μεταρρυθμίσεις στα εδάφη του, κάτι που δεν τον έκανε ακριβώς δημοφιλή στους εθνικιστικούς κύκλους Σερβίας και Βοσνίας.
Όσο για τη δολοπλοκία για τον χαμό του, δεν είχε πραγματικά προηγούμενο στα χρονικά των φόνων: από 6 έως 22 σέρβοι εθνικιστές (δεν υπάρχει ακόμα συναίνεση των ιστορικών) ευθυγραμμίστηκαν κατά μήκος της αυτοκινητοπομπής του διαδόχου Φερδινάνδου στο Σεράγεβο, εφοδιασμένοι με περίστροφα και χειροβομβίδες, για να του στερήσουν τη ζωή. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι ακόμα και αυτοκίνητο της πομπής ανατίναξαν, ο αρχιδούκας βγήκε ζωντανός από το μακελειό. Την ώρα βέβαια που έψαχνε τρόπο να εγκαταλείψει την πόλη, ο οδηγός του έκανε το λάθος να στρίψει στη μοιραία στροφή και να πέσει έτσι πάνω στον Γαβρίλο Πρίντσιπ, ο οποίος έριξε δύο σφαίρες σκοτώνοντας επιτόπου τον Φερδινάνδο και τη γυναίκα του, δούκισσα Σόφι. Τα ζοφερά γεγονότα που ακολούθησαν τον αμέσως επόμενο μήνα θα έμεναν γνωστά στην Ιστορία ως Μεγάλος Πόλεμος.
Επιχείρηση Δόρυ του Ποσειδώνα
Ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος του κόσμου για 10 και πλέον χρόνια διέφευγε συνεχώς τη σύλληψη μετακινούμενος από μέρος σε μέρος. Ο λόγος για το αφεντικό της αλ-Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν, που για τους Αμερικανούς ήταν πια θέμα τιμής να βγει από τη μέση. Όλοι θυμόμαστε πώς έληξε η επιχείρηση για την εξολόθρευσή του: η επίθεση στο κρησφύγετο του Οσάμα στην πόλη Μπιλάλ του Πακιστάν έλαβε χώρα στις 1:00 τα ξημερώματα, όταν οι εκρηκτικές ύλες 20 επίλεκτων αμερικανών κομάντο (Navy SEALS) άνοιξαν τρύπα στον εξωτερικό τοίχο της κατοικίας.
Δύο ειδικά διαμορφωμένα ελικόπτερα Black Hawk και δύο Chinook χρησιμοποιήθηκαν ως ενίσχυση, με τους επίλεκτους οπλίτες να διασπώνται σε δύο ομάδες, η μία εκ των οποίων κατευθύνθηκε στο κυρίως σπίτι. Αυτή η ομάδα είναι που θα έβρισκε τον Οσάμα στον τρίτο όροφο, άοπλο και έκπληκτο, και θα τον εκτελούσε με δύο σφαίρες. Η σορός του μεταφέρθηκε άμεσα στο Αφγανιστάν για ταυτοποίηση και κατόπιν αφέθηκε στον υγρό τάφο του, 24 ώρες μετά τον θάνατό του. Ενδιαφέρον εδώ είναι βέβαια το πώς οδηγήθηκε η CIA στο κατόπι του φυγά αλλά και η όλη εξέλιξη της επιχείρησης.
Όταν έμαθαν λοιπόν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ για το κρησφύγετο του Οσάμα, χρειάζονταν αποδείξεις ότι ήταν αυτός, και τι καλύτερη απόδειξη για την ταυτότητα κάποιου από το DNA του. Πώς αποκτάς όμως γενετικό υλικό από κάποιον που δεν θέλει να δώσει; Επιστράτευσαν έτσι πακιστανό γιατρό, κάποιον Shakil Afridi, ο οποίος ενορχήστρωσε εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας από πόρτα σε πόρτα στο Αμποταμπάντ, ελπίζοντας έτσι να βρεθεί κοντά στον τρομοκράτη μπας και καταφέρει να αρπάξει γενετικό υλικό. Το πλάνο δεν λειτούργησε, άφησε όμως ζοφερή παρακαταθήκη στην περιοχή: αν ο εμβολιασμός συνδέεται με κατασκοπεία και απόπειρα δολοφονίας, πώς να τον εμπιστευτείς για δεύτερη φορά; Οι υγειονομικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν πλέον μεγάλο πρόβλημα στην περίθαλψη ασθενών στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, την ίδια ώρα που υπάλληλοι σε συνεργεία εμβολιασμών έχουν δολοφονηθεί. Οι Ταλιμπάν απαγόρευσαν πια τον εμβολιασμό στα εδάφη που ελέγχουν…
Κάτι έπρεπε λοιπόν να γίνει για το αδίστακτο και ανηλεές πρωτοπαλίκαρο του Φράνκο, τον Νο 2 του ζοφερού καθεστώτος, και η αυτονομιστική οργάνωση των Βάσκων, ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna), θα σήκωνε το γάντι: ήταν στις 20 Δεκεμβρίου 1973 όταν ο ναύαρχος «πέταξε, πέταξε ο Καρέρο, πέταξε, πέταξε και έφτασε ψηλά» (όπως θέλει το τραγούδι των Βάσκων στις ποδοσφαιρικές εξέδρες του Μπιλμπάο). Ήταν στον δρόμο για την εκκλησία όταν το αυτοκίνητό του τινάχθηκε 20 μέτρα στον αέρα, καθώς κάτω από τις ρόδες του εξερράγησαν όχι λιγότερα από 80 κιλά εκρηκτικής ύλης.
Η ΕΤΑ είχε σκάψει μάλιστα τούνελ κάτω από τον δρόμο, μια δύσκολη επιχείρηση δηλαδή που κράτησε πάνω από 5 μήνες προετοιμασίας. Η πολιτική δολοφονία του αιμοσταγούς Μπλάνκο χαιρετίστηκε από τα κινήματα της ισπανικής Αντίστασης αλλά και τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας. Ο μύθος ότι η δικτατορία ήταν άτρωτη γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος.
Η δολοφονία του αρχιδούκα Φραντς Φέρντιναντ
Η «δολοφονία που ακούστηκε στα πέρατα του κόσμου», η «μέρα που άλλαξε τον κόσμο» και πολλοί ακόμα χαρακτηρισμοί έχουν δοθεί για το ιστορικό γεγονός που θα λειτουργούσε ως αφορμή για το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η πολιτική επιδίωξη της διαίρεσης της Αυστρίας βρήκε τη σκοτεινή έκφρασή της στη δολοφονία του αρχιδούκα, νόμιμου διαδόχου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος είχε ήδη ανακοινώσει ραγδαίες μεταρρυθμίσεις στα εδάφη του, κάτι που δεν τον έκανε ακριβώς δημοφιλή στους εθνικιστικούς κύκλους Σερβίας και Βοσνίας.
Όσο για τη δολοπλοκία για τον χαμό του, δεν είχε πραγματικά προηγούμενο στα χρονικά των φόνων: από 6 έως 22 σέρβοι εθνικιστές (δεν υπάρχει ακόμα συναίνεση των ιστορικών) ευθυγραμμίστηκαν κατά μήκος της αυτοκινητοπομπής του διαδόχου Φερδινάνδου στο Σεράγεβο, εφοδιασμένοι με περίστροφα και χειροβομβίδες, για να του στερήσουν τη ζωή. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι ακόμα και αυτοκίνητο της πομπής ανατίναξαν, ο αρχιδούκας βγήκε ζωντανός από το μακελειό. Την ώρα βέβαια που έψαχνε τρόπο να εγκαταλείψει την πόλη, ο οδηγός του έκανε το λάθος να στρίψει στη μοιραία στροφή και να πέσει έτσι πάνω στον Γαβρίλο Πρίντσιπ, ο οποίος έριξε δύο σφαίρες σκοτώνοντας επιτόπου τον Φερδινάνδο και τη γυναίκα του, δούκισσα Σόφι. Τα ζοφερά γεγονότα που ακολούθησαν τον αμέσως επόμενο μήνα θα έμεναν γνωστά στην Ιστορία ως Μεγάλος Πόλεμος.
Επιχείρηση Δόρυ του Ποσειδώνα
Ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος του κόσμου για 10 και πλέον χρόνια διέφευγε συνεχώς τη σύλληψη μετακινούμενος από μέρος σε μέρος. Ο λόγος για το αφεντικό της αλ-Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν, που για τους Αμερικανούς ήταν πια θέμα τιμής να βγει από τη μέση. Όλοι θυμόμαστε πώς έληξε η επιχείρηση για την εξολόθρευσή του: η επίθεση στο κρησφύγετο του Οσάμα στην πόλη Μπιλάλ του Πακιστάν έλαβε χώρα στις 1:00 τα ξημερώματα, όταν οι εκρηκτικές ύλες 20 επίλεκτων αμερικανών κομάντο (Navy SEALS) άνοιξαν τρύπα στον εξωτερικό τοίχο της κατοικίας.
Δύο ειδικά διαμορφωμένα ελικόπτερα Black Hawk και δύο Chinook χρησιμοποιήθηκαν ως ενίσχυση, με τους επίλεκτους οπλίτες να διασπώνται σε δύο ομάδες, η μία εκ των οποίων κατευθύνθηκε στο κυρίως σπίτι. Αυτή η ομάδα είναι που θα έβρισκε τον Οσάμα στον τρίτο όροφο, άοπλο και έκπληκτο, και θα τον εκτελούσε με δύο σφαίρες. Η σορός του μεταφέρθηκε άμεσα στο Αφγανιστάν για ταυτοποίηση και κατόπιν αφέθηκε στον υγρό τάφο του, 24 ώρες μετά τον θάνατό του. Ενδιαφέρον εδώ είναι βέβαια το πώς οδηγήθηκε η CIA στο κατόπι του φυγά αλλά και η όλη εξέλιξη της επιχείρησης.
Όταν έμαθαν λοιπόν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ για το κρησφύγετο του Οσάμα, χρειάζονταν αποδείξεις ότι ήταν αυτός, και τι καλύτερη απόδειξη για την ταυτότητα κάποιου από το DNA του. Πώς αποκτάς όμως γενετικό υλικό από κάποιον που δεν θέλει να δώσει; Επιστράτευσαν έτσι πακιστανό γιατρό, κάποιον Shakil Afridi, ο οποίος ενορχήστρωσε εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας από πόρτα σε πόρτα στο Αμποταμπάντ, ελπίζοντας έτσι να βρεθεί κοντά στον τρομοκράτη μπας και καταφέρει να αρπάξει γενετικό υλικό. Το πλάνο δεν λειτούργησε, άφησε όμως ζοφερή παρακαταθήκη στην περιοχή: αν ο εμβολιασμός συνδέεται με κατασκοπεία και απόπειρα δολοφονίας, πώς να τον εμπιστευτείς για δεύτερη φορά; Οι υγειονομικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν πλέον μεγάλο πρόβλημα στην περίθαλψη ασθενών στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, την ίδια ώρα που υπάλληλοι σε συνεργεία εμβολιασμών έχουν δολοφονηθεί. Οι Ταλιμπάν απαγόρευσαν πια τον εμβολιασμό στα εδάφη που ελέγχουν…
