Μια έκθεση από Ολλανδούς επιστήμονες, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση The FASEB Journal, προσδιορίζει μια ένωση στο ανθρώπινο σάλιο, η οποία επιταχύνει σημαντικά την επούλωση ενός τραύματος.
Αυτή η έρευνα για το σάλιο μπορεί να προσφέρει ελπίδες σε ανθρώπους που πάσχουν από χρόνιες πληγές που σχετίζονται με το διαβήτη και άλλες διαταραχές, αλλά και σε άτομα που απλά έχουν ένα τραύμα ή έγκαυμα. Επιπλέον, επειδή κάθε χημική ένωση μπορεί να παραχθεί μαζικά, υπάρχει η δυνατότητα να περιλφθεί σε αντιβιοτικές κρέμες και σε διαλύματα οινοπνεύματος για καθαρισμό πληγών.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η ιστατίνη (histatin), μια μικρήπρωτεΐνη του σάλιου που στο παρελθόν πιστευόταν ότι απλά σκότωνε τα βακτήρια, τελικά είναι υπεύθυνη και για την επούλωση μιας πληγής.
Για να φτάσουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν επιθηλιακά κύτταρα από το εσωτερικό τοίχωμα του μάγουλου, και τα καλλιέργησαν σε ειδικά πιάτα εργαστηρίου (petri dishes) μέχρι που τα κύτταρα αυτά κάλυψαν ολόκληρη την επιφάνεια. Στη συνέχεια δημιούργησαν μια τεχνητή πληγή στο στρώμα των κυττάρων, ξύνοντας ένα μικρό κομμάτι.
Σε ένα πιάτο, στα κύτταρα έβαλαν ένα ισοτονικό υγρό, χωρίς άλλες προσθήκες. Σε ένα άλλο πιάτο, στα κύτταρα έβαλαν ανθρώπινο σάλιο. Μετά από 16 ώρες, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι το σάλιο “περιποιήθηκε” την πληγή, η οποία είχε σχεδόν κλείσει. Στο άλλο πιάτο ένα σημαντικό μέρος της πληγής ήταν ακόμα ανοιχτό.
Αυτό απέδειξε ότι το ανθρώπινο σάλιο περιέχει έναν χημικό παράγοντα που επιταχύνει το κλείσιμο των πληγών στα κύτταρα του στόματος.
Επειδή το σάλιο είναι ένα σύνθετο υγρό με πολλά συστατικά, το επόμενο βήμα ήταν να προσδιορίσουν ποια ακριβώς ένωση του σάλιου ήταν υπεύθυνη για την επούλωση του τραύματος. Χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές οι ερευνητές διαχώρισαν το σάλιο στα επιμέρους στοιχεία του και έλεγξαν την επίδραση του καθενός από αυτά σε νέο κύκλο πειράματος με πιάτα γεμάτα με επιθηλιακά κύτταρα. Έτσι διαπίστωσαν ότι το συστατικό που ήταν υπεύθυνο για την επούλωση των πληγών ήταν η ιστατίνη.
http://www.science20.com
http://www.iatropedia.gr/
