Οι μυρμηγκιές είναι μια σημαντική δερματοπάθεια και οφείλονται στον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Αυτός ο ιός προσβάλλει τα κύτταρα της επιδερμίδας μας και αυξάνει τον πολλαπλασιασμό τους , δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο τις μυρμηγκιώδεις βλατίδες.
Γράφει: Λαμπρινοπούλου Κατερίνα
Σήμερα έχουν αναγνωριστεί πάνω από 70 τύποι HPV. Μπορεί με την κλινική εξέταση να μην μπορούν να αναγνωριστούν, ωστόσο οι διαφορετικοί τύποι HPV προκαλούν και ειδικούς τύπους μυρμηγκιών. Οι μυρμηγκιές είναι καλοήθης τύπος λοίμωξης από HPV. Εμφανίζονται κυρίως στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες.
Ο χρόνος επώασης αυτού του ιού είναι συνήθως μερικές βδομάδες έως ένα μήνα. Η μετάδοσή τους γίνεται με διάφορους τρόπους. Ο ιός υπάρχει μέχρι και στα επιφανειακά κύτταρα της βλάβης και με την απόπτωση αυτών είναι εύκολη η μετάδοσή τους. Για παράδειγμα, μεταδίδεται πατώντας κάποιος με γυμνό πέλμα πάνω σε λέπια δέρματος που προήλθαν από κάποιον ασθενή με μυρμηγκιές στο πέλμα.
Η χειραψία και η επαφή των παιδιών κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι ένα μέσο μετάδοσης. Με αυτοενοφθαλμισμό μέσω του ξυρίσματος γενιού στους άντρες και των ποδιών στις γυναίκες. Δηλαδή αν μια μυρμηγκιά τραυματιστεί και τα νεκρωμένα κύτταρα της επιδερμίδας μπορούν να δημιουργήσουν νέες μυρμηγκιές στην πάσχουσα περιοχή. Οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς αναπτύσσουν πολλές μυρμηγκιές και μεγάλου μεγέθους.
Οι κοινές μυρμηγκιές εμφανίζονται στα άκρα, κυριότερα στα πέλματα, στις παλάμες, στα δάχτυλα και στο σώμα, στα γόνατα και στους αγκώνες. Υπάρχει και η κατηγορία των ομαλών μυρμηγκιών που εντοπίζονται στο πρόσωπο και στη ραχιαία επιφάνεια των άκρων χειρών. Συχνό φαινόμενο αποτελούν οι περιονύχιες βλάβες στα παιδιά προκαλώντας μακρυπρόθεσμα την καθίζηση της μήτρας του όνυχα. Πολλές φορές παρουσιάζονται υπονύχια και μπορούν να ανασηκώσουν το νύχι.
Στις μυρμηγκιές είναι πολύ πιθανό να συμβεί αυτοίαση, γεγονός που οφείλεται στην επίθεση που δέχεται ο ιός από το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μυρμηγκιά γίνεται μελανή και νεκρωτική και αποπίπτει από το δέρμα σε μερικές εβδομάδες.
Σε περίπτωση που οι μυρμηγκιές είναι ομαλές ενδείκνυται η χρήση ενός τοπικού παρασκευάσματος σαλικυλικού οξέος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τρετινοΐνη ή το υπεροξείδιο του βενζοϋλίου τα οποία προκαλούν επιλεκτικά ερεθισμό στην μυρμηγκιά. Η θεραπεία με αυτά τα σκευάσματα μπορεί να έχει διάρκεια αρκετών μηνών.
Σε περίπτωση που οι μυρμηγκιές είναι ομαλές ενδείκνυται η χρήση ενός τοπικού παρασκευάσματος σαλικυλικού οξέος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τρετινοΐνη ή το υπεροξείδιο του βενζοϋλίου τα οποία προκαλούν επιλεκτικά ερεθισμό στην μυρμηγκιά. Η θεραπεία με αυτά τα σκευάσματα μπορεί να έχει διάρκεια αρκετών μηνών.
Συνηθέστερα, τις κοινές μυρμηγκιές τις αντιμετωπίζουμε με υγρό άζωτο που παγώνει τη βλάβη με αποτέλεσμα αυτή να «νεκρώνεται» και να αποπίπτει, με LASER που γίνεται το ίδιο αλλά με θερμότητα, καθώς και με διάφορα καυστικά μίγματα που συνταγογραφεί ο δερματολόγος για θεραπεία στο σπίτι. Η θεραπεία αυτή πραγματοποιείται στο δερματολογικό ιατρείο με συχνότητα κάθε 1-3 βδομάδες και μέσα σε 3 μήνες επέρχεται η πλήρης ίαση των μυρμηγκιών. Φυσικά, ο χρόνος αποθεραπείας εξαρτάται από τους ανοσολογικούς παράγοντες του οργανισμού που διαθέτει ο κάθε ασθενής ξεχωριστά.
http://www.iatronet.gr
