Τροποποιήσεις σε τέσσερα βασικά γονίδια ευθύνονται για την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο του παγκρέατος, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο JAMA Oncology.
Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι επιθετικός και γενικά συνοδεύεται από κακό προσδόκιμο επιβίωσης. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική θεραπεία συνήθως επιβιώνουν περισσότερο, ενώ άλλοι έχουν ακόμα καλύτερες προοπτικές αν πριν την επέμβαση υποβληθούν σε χημειοθεραπεία.
Μέχρι σήμερα, η παρουσία και τα πρότυπα μεταξύ των γονιδίων και της προόδου της νόσου δεν ήταν ξεκάθαρα. Μια βασική εξέλιξη, λοιπόν, που προσφέρει η μελέτη του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ και του Αντικαρκινικού Ινστιτούτου του είναι ότι συμπεριέλαβε έναν σχετικά μεγάλο αριθμό ασθενών, 356 που είχαν παγκρεατικά αδενοκαρκινώματα που μπορούσαν να αφαιρεθούν χειρουργικά.
Το αδενοκαρκίνωμα είναι η συχνότερη μορφή παγκρεατικού όγκου.
Εννενήντα εκ των ασθενών είχαν υποβληθεί σε θεραπεία στο πανεπιστημιακό ινστιτούτο, και οι άλλοι στο Αντικαρκινικό Κέντρο Dana Farber του Νοσοκομείου Brigham and Women της Βοστόνης και στο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο του Στανφορντ.Σε όλες τις περιπτώσεις μετά την αφαίρεση των όγκων οι επιστήμονες εξήγαγαν DNA από τους καρκινικούς οστούς και τον γειτονικό υγιή ιστό και στην συνέχεια προχώρησαν σε προηγμένης γενιάς αλληλουχία του DNA στα ληφθέντα δείγματα.
Η ανάλυση επικεντρώθηκε στην δραστηριότητα των γονιδίων KRAS, CDKN2A, SMAD4, και TP53. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ασθενείς που είχαν τρία ή τέσσερα εκ των τροποποιημένων γονιδίων είχαν χειρότερη ελεύθερη νόσου επιβίωση (το διάστημα μεταξύ επέμβασης και επανεμφάνισης του καρκίνου) και συνολική επιβίωση (από την επέμβαση έως να επέλθει ο θάνατος), συγκριτικά με τους ασθενείς που είχαν ένα ή δύο τροποποιημένα γονίδια.
«Η έρευνα μας βοηθά να κατανοήσουμε πως τα μοριακά χαρακτηριστικά παγκρεατικού καρκίνου επιδρούν στην πρόγνωση σε ατομικό επίπεδο και μας δίνει περισσότερα στοιχεία για να σχεδιάσουμε καλύτερες έρευνες», σχολιάζει ο Αραμ Χεζελ, επικεφαλής του Τμήματος Αιματολογία/Ογκολογίας στο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο Wilmot.
Και προσθέτει ότι, αν έχουμε εξατομικευμένες μοριακές πληροφορίες μπορούν να κατανοήσουμε καλύτερα πως η νόσος θα εξελιχθεί σε κάθε ξεχωριστό ασθενή.
Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr
