Το δικαίωμα του εργοδότη να προβαίνει μονομερώς και χωρίς αιτιολόγηση στην καταγγελία της σύμβασης εργασίας εργαζομένου του δεν είναι ανεξέλεγκτο και απεριόριστο, αλλά υπόκειται, όπως και κάθε άλλο δικαίωμα, στους περιορισμούς του άρθρου 281 ΑΚ.
Δηλαδή, εξετάζεται σε κάθε περίπτωση, αν η απόλυση έγινε σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης και των χρηστών ηθών και αν αυτή αντίκειται στον κοινωνικό ή οικονομικό σκοπό του δικαιώματος. Η προφανής δε υπέρβαση των ανωτέρω ορίων έχει ως αποτέλεσμα την ακυρότητα της καταγγελίας λόγω καταχρηστικότητας, οπότε ο εργοδότης, αρνούμενος να αποδεχτεί την εργασία του εργαζομένου του, περιέρχεται σε υπερημερία.
Χαρακτηριστική περίπτωση καταχρηστικής καταγγελίας εργασιακής σύμβασης συντρέχει όταν κίνητρο για τη γενόμενη απόλυση υπήρξε, όχι η ρύθμιση υπηρεσιακής ανάγκης ή η θεραπεία των αναγκών της επιχείρησης, αλλά η ικανοποίηση από τον εργοδότη αισθήματος εκδίκησης και πάθους κατά του εργαζόμενου, είτε για λόγους που πηγάζουν από την εκτέλεση της εργασίας του (π.χ. ενέργειες προς ικανοποίηση νομίμων δικαιωμάτων του, συνδικαλιστική δράση κλπ.), είτε για λόγους άσχετους μ’ αυτήν, οι οποίοι όμως, προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια του εργοδότη.
Δηλαδή, καταχρηστική καταγγελία υφίσταται όταν η γενόμενη απόλυση δε δικαιολογείται από το καλώς εννοούμενο επαγγελματικό συμφέρον της επιχείρησης ή από άλλες αντισυμβατικές ενέργειες του εργαζόμενου, από τις οποίες τυχόν επηρεάζεται ο ρυθμός της εργασίας του.
του Γιάννη Καρούζου, Δικηγόρου-Εργατολόγου
https://www.aftodioikisi.gr/
