Μια ορμόνη των οστών, η οστεοκαλσίνη, είναι ήδη γνωστό ότι επηρεάζει τον μεταβολισμό της ζάχαρης και των λιπαρών. Τώρα, ομάδα καναδών ειδικών μελέτησε πως λειτουργεί γεγονός που ίσως ανοίγει τον δρόμο για την πρόληψη της παχυσαρκίας και του διαβήτη τύπου 2.
Όπως εξηγεί σε άρθρο στο επιστημονικό έντυπο Journal of Clinical Investigation ο καθηγητής Μάθιου Φέρρον, από το Πανεπιστήμιο και το Ινστιτούτο Κλινικής Έρευνας του Μόντρεαλ «μια από τις λειτουργίες της οστεοκαλσίνης είναι να αυξάνει την παραγωγή ινσουλίνης, κάτι που με τη σειρά του μειώνει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Επίσης, μας προστατεύει από την παχυσαρκία αυξάνοντας τη δαπάνη ενέργειας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, μελέτες έχουν δείξει ότι σε μερικά άτομα οι αλλαγές στις συγκεντρώσεις της οστεοκαλσίνης στο αίμα μπορεί να αποτρέπει την εκδήλωση διαβήτη και «αυτές οι προστατευτικές της ιδιότητες ήταν που μας τράβηκαν το ενδιαφέρον να μελετήσουμε σε βάθος το πως πραγματικά λειτουργεί», συμπληρώνει ο ερευνητής.
Η οστεοκαλσίνη παράγεται από τους οστεοβλάστες, τα ίδια κύτταρα που είναι υπεύθυνα για την οικοδόμηση των οστών μας. Η ορμόνη οικοδομείται εντός του οστού και μετά από μια σειρά χημικών αντιδράσεων εκκρίνεται στο αίμα. Η έρευνα του Δρ Φέρρον και των συνεργατών του εστιάζει ακριβώς σ' αυτό το σημείο.
«Όταν αρχικά παράγεται στους οστεοβλάστες η οστεοκαλσίνη είναι σε αδρανή μορφή. Θελήσαμε λοιπόν να κατανοήσουμε καλύτερα πως γίνεται ενεργή ώστε να παίζει κάποιο ρόλο όταν εκκρίνεται στο αίμα», εξηγούν οι επιστήμονες.
Μάλιστα κατάφεραν να αποδείξουν ότι ένα ένζυμο, που δρα ως μοριακό ψαλίδι, είναι αναγκαίο ώστε να ενεργοποιηθεί η οστεοκαλσίνη. Και αυτό διότι, όταν είναι σε αδρανή μορφή έχει ένα επιπλέον τμήμα απ' ότι όταν είναι σε ενεργή φάση.
Οι ερευνητές εξέτασαν σε ζωικό μοντέλο τα διάφορα ένζυμα που είναι παρόντα στα κύτταρα που παράγεται η οστεοκαλσίνη ώστε να βρουν πιο είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση του πλεονάζοντος τμήματος. Και έτσι εντόπισαν την φουρίνη, η οποία ενεργοποιεί την οστεοκαλσίνη και έτσι η ορμόνη εκκρίνεται στο αίμα.
«Αποδείξαμε ότι όταν δεν υπάρχει φουρίνη στα οστικά κύτταρα η ανενεργή οστεοκαλσίνη αναπτύσσεται και εκκρίνεται μεν, αλλά αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της γλυκόζης στο αίμα, μείωση της δαπάνης ενέργειας και της παραγωγής ινσουλίνης. Η εξάλειψη του μοριακού ψαλιδιού είχε ένα μη αναμενόμενο όφελος, τη μείωση της όρεξης στα ποντίκια. Πιστεύουμε λοιπόν ότι η απουσία της φουρίνης είναι η αιτία. Έτσι η μελέτη μας αναδεικνύει και τη σημασία της ύπαρξης της οστικής ορμόνης για τον έλεγχο της πρόσληψης τροφής. Στο μέλλον θα μελετήσουμε αν η φουρίνη αλληλεπιδρά με άλλη πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην ρύθμιση της όρεξης», καταλήγει ο Δρ Φέρρον.
Μαίρη Μπιμπή
Όπως εξηγεί σε άρθρο στο επιστημονικό έντυπο Journal of Clinical Investigation ο καθηγητής Μάθιου Φέρρον, από το Πανεπιστήμιο και το Ινστιτούτο Κλινικής Έρευνας του Μόντρεαλ «μια από τις λειτουργίες της οστεοκαλσίνης είναι να αυξάνει την παραγωγή ινσουλίνης, κάτι που με τη σειρά του μειώνει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Επίσης, μας προστατεύει από την παχυσαρκία αυξάνοντας τη δαπάνη ενέργειας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, μελέτες έχουν δείξει ότι σε μερικά άτομα οι αλλαγές στις συγκεντρώσεις της οστεοκαλσίνης στο αίμα μπορεί να αποτρέπει την εκδήλωση διαβήτη και «αυτές οι προστατευτικές της ιδιότητες ήταν που μας τράβηκαν το ενδιαφέρον να μελετήσουμε σε βάθος το πως πραγματικά λειτουργεί», συμπληρώνει ο ερευνητής.
Η οστεοκαλσίνη παράγεται από τους οστεοβλάστες, τα ίδια κύτταρα που είναι υπεύθυνα για την οικοδόμηση των οστών μας. Η ορμόνη οικοδομείται εντός του οστού και μετά από μια σειρά χημικών αντιδράσεων εκκρίνεται στο αίμα. Η έρευνα του Δρ Φέρρον και των συνεργατών του εστιάζει ακριβώς σ' αυτό το σημείο.
«Όταν αρχικά παράγεται στους οστεοβλάστες η οστεοκαλσίνη είναι σε αδρανή μορφή. Θελήσαμε λοιπόν να κατανοήσουμε καλύτερα πως γίνεται ενεργή ώστε να παίζει κάποιο ρόλο όταν εκκρίνεται στο αίμα», εξηγούν οι επιστήμονες.
Μάλιστα κατάφεραν να αποδείξουν ότι ένα ένζυμο, που δρα ως μοριακό ψαλίδι, είναι αναγκαίο ώστε να ενεργοποιηθεί η οστεοκαλσίνη. Και αυτό διότι, όταν είναι σε αδρανή μορφή έχει ένα επιπλέον τμήμα απ' ότι όταν είναι σε ενεργή φάση.
Οι ερευνητές εξέτασαν σε ζωικό μοντέλο τα διάφορα ένζυμα που είναι παρόντα στα κύτταρα που παράγεται η οστεοκαλσίνη ώστε να βρουν πιο είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση του πλεονάζοντος τμήματος. Και έτσι εντόπισαν την φουρίνη, η οποία ενεργοποιεί την οστεοκαλσίνη και έτσι η ορμόνη εκκρίνεται στο αίμα.
«Αποδείξαμε ότι όταν δεν υπάρχει φουρίνη στα οστικά κύτταρα η ανενεργή οστεοκαλσίνη αναπτύσσεται και εκκρίνεται μεν, αλλά αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της γλυκόζης στο αίμα, μείωση της δαπάνης ενέργειας και της παραγωγής ινσουλίνης. Η εξάλειψη του μοριακού ψαλιδιού είχε ένα μη αναμενόμενο όφελος, τη μείωση της όρεξης στα ποντίκια. Πιστεύουμε λοιπόν ότι η απουσία της φουρίνης είναι η αιτία. Έτσι η μελέτη μας αναδεικνύει και τη σημασία της ύπαρξης της οστικής ορμόνης για τον έλεγχο της πρόσληψης τροφής. Στο μέλλον θα μελετήσουμε αν η φουρίνη αλληλεπιδρά με άλλη πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην ρύθμιση της όρεξης», καταλήγει ο Δρ Φέρρον.
Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr
